Artık onu sevmediğimi fark ettim. Hayata dair hep az şey hissetmişimdir. Hissettiklerimin çoğunu karşılıksız bir aşka adamıştım. Hiç bir zaman satılık olmayacak bir oyuncağa para biriktirdim yıllarca. O oyuncak sokak lambasının ışığıyla parlamakta hala, ama artık karşısına geçip cebimi yoklamayacağım.
Hayır, keskin değil artık o çakı.
Hayır, bu sigara onun için yakılmadı.
Hayır, bu kitabın sayfası onun için açılmadı.
Hayır, hiç romantik değil bunlar.
Güzel bir gün olmalıydı yarın. Geri dönüşü olmayan sokaklara girilmeliydi. Bir kadın oturmalıydı kaldırımda, kaldırıp başını bakmalıydı ben geçerken. Mana aranmamalıydı kirpiklerde. Sonra bir yola sapmalıydı, kimsenin, kimsenin gözyaşına ilişmediği. Beyaz mendillerin yasak edildiği, uçurumların serbest bırakıldığı.
Kör olabileceğim bir ülke arıyorum. Yastığımı kaldırıma koyup uyuyabileceğim bir mahalle. Sevgisizliğin boşluk yaratmadığı bir ev.
Saptığım o yolda, rastlamalıyım bir kadına. Gözyaşlarına ilişmeliyim yavaş yavaş, çıkarıp cebimden beyaz mendili silmeliyim yanaklarını yada bir şiir okuyup iyice ağlatmalıyım. Turgut Uyar'ı da sokmalıyım bu hikayeye. Şimdi otobüs gelir biner gidersin deyip kadına kalkmalıyım.
Ağlamalıyım bir süre, sakallarım ıslanmalı, ellerim titremeli.
Kalkmalıyım artık, kaldırımlarda yürüyüp geri dönmeliyim sokaklardan.
