HERKESİN KENDİ SİNEMASI - 16

Film: 47 Ans Aprés

Yönetmen: Youssef Chahine

   47 yıl sonra Cannes 60 yaşında...

FOTOĞRAFÇI ABİLER

 
   Fotoğrafçı bir abimiz var. Fotoğraf çekiyor. Dükkandaki stüdyoda nişan, düğün, vesikalık fotoğraflarını makina ile halletmeye çalışıyor. Stüdyonun dışında -dış çekimlerde- yine nişan ve düğün fotoğrafları elde etmeye çalışıyor. Bu adam fotoğraf sanatının peşinde.

   Siz bir bok anlamazsınız diyor. Fotoğraf çekmek için ışıktan anlamanız gerekir diyor. Konunun devamı gelir diye merakla bekliyorum. Bu sırada da düşünüyorum. Işık denince aklıma güneşten başka bir şey gelmiyor. Bana bakarak çay getirsene bize diyor. Bir üst kata çıkıyorum, bardakları ısıtıp çayı koyuyorum. Çaydanlığı yerine koyarken kazanın altındaki ışığı görüyorum. Oval halde titreyen gaz taneleri. Düşünüyorum. Bu kazanı yapan da ışıktan anlıyor sonucuna varıyorum. Işık doğru yerde duruyordu. Aşağı inip çaylarını veriyorum. Konunun devamı gelmiyor. Işık sönmeye başlıyor.

   Dükkanın her yerinde kendisinin çektiği fotoğraflar var. Slayt şeklinde hazırlanmış youtube videolarına benzetiyorum. Fotoğraflarda eksik olan, bir fon müziği. Dükkanın bodrum katında yine kendisinin çektiği fotoğraflar var. Kalın ve desenli çerçevelere sahip, içlerindeki fotoğrafları çıkarınca anlamlı bir hale bürünüyorlar. Tozlanmış halde ardı sıra dizili halde duruyorlar. Geçen gün bana bakarak 'Şunları arabaya yükleyelim' dedi. Tek başıma hepsini arabaya tıktım. Siyah kazağım toz oldu, toz olduğu da belli oluyordu. Şimdiye kadar gerçekleşmeyen sahnenin tozunu yutma hikayem gerçekleşmişti. Toz olan kazağımı umursamadım ama ışık hala aklımdaydı.

   Fotoğrafçı abim 'Zor Ölüm 4'ü dün izlemiş. Bunun yanında üç film daha izlemiş. Ben filmden anlarım diyor. Benim tavsiye ettiğim filmler kötü çıkmaz diye devam ediyor. Dün dört film izlemiş ve sabah 8.30'da dükkandaydı. 'Yemek yemek hakkında ne düşünürsünüz bilmem ama kahvaltının mutlulukla bir ilgisi olmalı' önermesini benimsemiş bir adam hem ışıktan anlıyordur hemde sabah dükkanındadır.