Körelmeye müsait bir ruhu törpüledin
Duvarlara kehribar bir anı çiviledin
Korkudan kelimeler genzine kaçıştılar
Nefesinle köşede bir iki atıştılar
Yatıştılar bir yudum süzülünce oluktan
Daha selin tahribatı kalkmamıştı soluktan
Muhakkak değecektin o ezberin çarkına
Varacaktın kamberin gölgesinin farkına
Ne sineymiş bereketi dönümlerce hazmetti
Bir mim ‘in duasını düşünden de azletti
Boşluklar kümeleniyordu karıncalandı hissi
Sendeledi aksedince duvarlarından cismi
Birbirine tırmanırken bir fermuar dişlisi
Çoktan kabullenilmişti o marifetin keşfi
Ah dilinin kafiyesi dahi sıkıcıydı vallahi
Ne vardıysa kendini kederine bandıran
Nicedir ki tenine çeperinden baktıran
Seyran oldu uykuna o simayı andıran
Kuyruğunun peşinde Çember olan
Şaklaban
Ah ne sandın
Köklerin kuma nam mı salacaktı
Bir fırçaya değdi diye mana mı alacaktı
