Daha geçenlerde oldu. Bir dostun yanında bir dostu kaybettim. Ayak yapmakla suçlanır bazen insanlar. Haketmediğim kalibrede mermiler sıkılıyor. Geçmişte yaşayan insanlara acıyarak bakılırmış sonradan öğrendim. Geleceğe bakmak lazımmış. Ama düşünmek lazım geçmişte yaşayan insanlar mı daha zavallıdırlar, gelecekten bir şey umanlar mı? Bence ikisi de değil, zaman ve mekanla alakası yoktur yaşama sevincinin, mutluluk pozlarının, dost kazıklarının, dost omzunun, çiçek abbasın, raysız trenlerin, penguenlerin, kirli merdivenlerin, kepenklerin, kutuların ve kemerlerin hayata dair ne varsa işte, çünkü hayata dair çok şey var. Son 5 dakikadır microsoft word de ki baygın gözlü ataçla kesişiyoruz. Bir sikim yazamıyon dimi bakışları atıyo bana. Ben de ona sesli bi şekilde soruyorum; seni daha önce yazan oldu mu acaba ? Bazen çok fazla soru kipi olur gözlerde, ama anlayamam soruları ya da anlamak istemem. Düşünce hırsızlığı bir insanlık suçudur. Doğum günü kutlamaları kötü şeyler, pasta alınır üstüne mum konur, hediyeler açılır doğan kişi alınır çünkü beğenmez hediyeyi. Sıkılmalar başlar hisseder bunu doğmasıyla bu kutlamanın ne alakası olduğunu düşünen kişi. Ama olayın asıl kahramanı en ücra köşededir; arkadaşının zoruyla gelmiş kimseyi tanımayan, muhabbete dahil olamayan, üstünde sürekli kim lan bu bakışları gezen asosyal adam. Ben değil bir arkadaş.
Daha geçenlerde oldu. Bir dostun yanında bir dostu kaybettim. Bir lokma true romance, bir yudum Mamak türküsü iyi gider. Zor oldu açıkçası, ama basite indirgedim sevgimi, küçümsedim, küfür ettim, dedikodular çıkardım onun için, aldım karşıma yalansın sen dedim aşşalık bir yalansın sadece. Gözleri doldu sevginin, acımadım ona, zaten yeterince acınacak sevgiler beslemiştim içimde. Durmadım da bağırmaya çağırmaya devam ettim, üstüne yürüdüm sıkıştırdım odanın köşesine. Sindi hemen, eğildim yavaşça, baktım gözyaşları durmuştu anladım o zaman bittiğini gözyaşları durduysa bir sevgi daha bitmiş demektir. Bıraktım onu karanlık odada son kez bakmadım arkama çünkü odada hiç bir şey olmadıgını bilecek kadar kafam yerindeydi. Amına kodumun kafası niye yerındeyse.YAŞASIN DELİLER, YAŞASIN DELİLER, YAŞASIN DELİLER!!!!
Sonra geçtim karşısına aynanın dedim ki kendime; hırsızlar dolaşıyor hırsızlar yalan koyarlar cebine ruhunu çalarlar oğlum senin.
Daha geçenler de oldu. Bir dostun yanında bir dostu kaybettim.
